معنی ره توشه در فرهنگ فارسی عمید

خوراکی که مسافر در سفر با خود بردارد، آذوقۀ مسافر، توشۀ راه، راه توشِه نهادم عقل را ره توشه از می / ز شهر هستیش کردم روانه (حافظ - ۸۵۲)

معنی ره توشه در لغت نامه دهخدا

توشه و آزوقۀ راه مسافر. (ناظم الاطباء). زاد مسافر:، ره آورد عدم ره توشۀ خاک، سرشت صافی آمد گوهر پاک.، نظامی.، سرشک و آه را ره توشه بسته، ز مروارید بر گل خوشه بسته.، نظامی.، برداشت بدو که خوردم این است، ره توشه و ره نوردم این است.، نظامی.، نهادم عقل را ره توشه از می، ز شهر هستی اش کردم روانه.، حافظ.، رجوع به راه توشه شود

معنی ره توشه - جستجوی لغت در جدول جو

ره توشه

فرهنگ فارسی عمید

ره توشه

لغت نامه دهخدا

ره توشه

فرهنگ لغت هوشیار

راه توشه

خوراکی که مسافر در سفر با خود بردارد، آذوقۀ مسافر، توشۀ راه، ره توشه

فرهنگ فارسی عمید

راه توشه

(شَ / شِ)

آنچه از خوردنی که مسافر همراه خویش برگیرد. توشۀ راه. زاد راه:
هریکی در جوال گوشۀ خویش
کرده ترتیب راه توشۀ خویش.
نظامی.
وآن لحظه که در غم تو می مرد
غمهای تو راه توشه می برد.
نظامی.
چون شدم سربزرگ درگاهش
یافتم راه توشه از راهش.
نظامی

لغت نامه دهخدا

تنه توشه

(تَ نَ / نِ شَ / شِ)

بالا و پهنا و فربهی یا لاغری. اندازه: به تنه توشۀ من است، یعنی در بالا و پهنا و فربهی و لاغری مانند من است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ’تنه و توشه’ شود

لغت نامه دهخدا

سه گوشه

(سِ شَ / شِ)

گیاهی خاردار که اشترخار نیز گویند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نه گوشه

(نُ هْ شَ / شِ)

نه ضلعی. نه گوش

لغت نامه دهخدا

رهشوشه

(رُ شَ)

کرم، حیا. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به رهشه شود